Rouw
Ik rouw om een vrouw die ik ooit kende.
Een vriendin, voor iedereen, waar je terecht kon voor het hebben van plezier maar ook het delen van ellende.
Zij wist alle belangrijke data van jouw leven, of het nu om jouw trouwdag of een verjaardag ging.
Keek je op zo’n dag in de brievenbus dan zat er altijd wel een kaartje van haar in.
Langzaam maar gestaag namen haar gebrek aan concentratie, aan geheugen en energie steeds verder toe.
Ze belandde in haar eigen wereld, ze was alleen nog maar moe.
Iedere dag sloot ze moe af om hem de volgende dag weer moe te beginnen.
En ook de dagelijkse pijn kon ze niet meer overwinnen.
Iedere dag leverde zij een beetje van haar zelf in, ze werd een glimp van wie ze ooit was, dat voelde zij ieder ogenblik.
Benieuwd geworden naar wie deze vrouw was, deze vrouw ben ik.
door Jolanda van de Meulenreek