Mijn innerlijke geit, heeft weer eens beslag op mijn lichaam gelegd.
Het is 3 uur ’s nachts en mijn lijf is met haarzelf in gevecht.
De pijn verspreid zich weer fel en brandend, ik kan niet anders dan het doorstaan.
En moet wachten totdat ook dit weer voorbij zal gaan.
Ik probeer ondanks de pijn kalm te blijven let extra op mijn ademhaling, rustig in en uit
Terwijl van binnenuit mijn lichaam schreeuwt, o zo luid..
Mijn innerlijke geit, .maakt van mijn hoofd maar wat vaak een warboel.
Ik vergeet veel, kan niet op woorden komen of ze komen anders uit mijn mond dan hoe ik ze bedoel.
Het gekke is wel dat wanneer ik echter stuk ga van de pijn.
Op een of andere manier mijn gedachten juist dan heel helder zijn.
door Jolanda van de Meulenreek